قوله تعالى: و لقدْ نصرکم الله ببدْر بدرستى که خداى شما را نصرت کرد در غزو بدر، و أنْتمْ أذلة و شما در چشم دشمن سست و خوار بودید از ناساختگى. فاتقوا الله بپرهیزید از بد اندیشى در خداى و گله کردن از وى، لعلکمْ تشْکرون (۱۲۳) تا از سپاسداران بید.
إذْ تقول للْموْمنین یاد دارى که میگفتى مومنان را: أ لنْ یکْفیکمْ شما را پسنده نبود أنْ یمدکمْ ربکمْ که مدد دهد شما را خداوند شما، بثلاثة آلاف من الْملائکة بسه هزار از فریشتگان، منْزلین (۱۲۴) فرو فرستاده از آسمان.
بلى آرى چنین کنم، إنْ تصْبروا و تتقوا اگر شکیبایى کنید و از بد دلى و گریختن از پیش دشمن بپرهیزید، و یأْتوکمْ منْ فوْرهمْ هذا و دشمن بشما آیند ازین آهنگ و خشم که دارند این هن، یمْددْکمْ ربکمْ مدد دهد شما را خداوند شما بخمْسة آلاف من الْملائکة بپنج هزار از فریشتگان، مسومین (۱۲۵) خویشتن را نشان جنگ بر کرده.
و ما جعله الله و نکرد خداى آن را به ارسال، إلا بشْرى لکمْ مگر شادى شما را، و لتطْمئن قلوبکمْ به و تا آرام گیرد بآن دلهاى شما، و ما النصْر إلا منْ عنْد الله و نبود آن نصرت مگر از نزدیک خداى، الْعزیز الْحکیم (۱۲۶) آن تواناى دانا.
لیقْطع طرفا تا گوشهاى ببرد و جوقى کم کند، من الذین کفروا از ایشان که کافر شدند، أوْ یکْبتهمْ یا ایشان را بهزیمت نمودن و کم آوردن بر روى افکند، فینْقلبوا خائبین (۱۲۷) تا برگردند از آنچه پیوسیدند نومید.
لیْس لک من الْأمْر شیْء ترا از کار چیزى نیست، أوْ یتوب علیْهمْ یا توبه دهد ایشان را، أوْ یعذبهمْ یا عذاب کند ایشان را، فإنهمْ ظالمون (۱۲۸) اگر عذاب کند ایشان را ستمکارى آن دارند.
و لله ما فی السماوات و ما فی الْأرْض و خداى راست هر چه در آسمانها و هر چه در زمین است، یغْفر لمنْ یشاء و یعذب منْ یشاء مىآمرزد او را که خواهد، و عذاب میکند او را که خواهد. و الله غفور رحیم (۱۲۹) و خداى آمرزگارست و مهربان.
یا أیها الذین آمنوا اى ایشان که بگرویدند، لا تأْکلوا الربوا مخورید ربا، أضْعافا مضاعفة افزوده توى بر توى، و اتقوا الله و بپرهیزید از خشم و عذاب خداى، لعلکمْ تفْلحون (۱۳۰) تا جاوید بیرون آیید.
و اتقوا النار التی أعدتْ للْکافرین (۱۳۱) و بپرهیزید از آتشى که ساختهاند ناگرویدگان را.
و أطیعوا الله و الرسول و فرمان برید خداى را و فرستاده وى را لعلکمْ ترْحمون (۱۳۲) تا مگر بر شما ببخشایند.